Sosial Tədqiqatlar Mərkəzi əhalinin işğaldan azad olunan torpaqları ziyarət etmək niyyəti ilə bağlı sorğu keçirib. Sorğunun nəticələrinə əsasən infrastrukturun tam bərpa olunması halında 67,1 faiz respondent dərhal, 18 faiz respondent isə bir neçə aydan sonra həmin yerləri ziyarət edəcəyini bildirib. Demək olar ki, hər 10 nəfərdən biri işğaldan azad olunan torpaqları yalnız bir neçə ildən sonra ziyarət etmək niyyətinin olduğunu ifadə edib. Cəmi 5 faiz iştirakçı dövlətin təhlükəsizlik tədbirlərinin görülməsindən, ərazilərin minalardan təmizlənməsindən sonra ziyarət edəcəyini bildirib.
Yaş və aylıq gəlir səviyyəsi artdıqca işğaldan azad olunan torpaqları dərhal ziyarət etmək istəyənlərin çəkisi də artır. Orta peşə-ixtisas təhsilli və ali təhsillilərin ziyarət niyyəti digər təhsil qruplarındakı şəxslərə nisbətdə daha yüksəkdir. Yuxarı Qarabağdan olan respondentlərin 86 faizi işğaldan azad olunan torpaqları dərhal ziyarət etmək istədiyini deyib ki, bu da ən yüksək göstəricidir. Paytaxtda məskunlaşan respondentlərin isə 63,3 faizi eyni cavab variantını seçib. Yaxın gələcəkdə işğaldan azad olunan torpaqlara getmək niyyətini özündə əks etdirən göstəricilərə münasibətdə bölgələr üzrə Quba-Xaçmaz və Lənkəran diqqət çəkir. Ziyarət niyyəti olan 861 respondentin ən çox getmək istədiyi yerlər kimi isə bu ərazilər önə çıxıb – Şuşa (85 faiz), Kəlbəcər (53 faiz) və Laçın (44,5 faiz).
Maraqlı nəticədir. Görəsən əhalinin Şuşa, Kəlbəcər, Laçına olan üstün marağının əsasında nə dayanır – bu ərazilərin daha səfalı olmasımı, amma Qarabağın və təkcə Qarabağ da deyil, ümumən Azərbaycanımızın hər yeri cənnətdir. Və işğaldan azad edilən torpaqlarımızın da hər qarışı bizim üçün əzizdir. Əziz olmalıdır, əslində. Bəlkə Kəlbəcərin müalicəvi əhəmiyyətli mineral suları cəlb edir insanları. Laçının quş qonmaz dağları. Şuşa sevgisinin izahına ehtiyac yoxdur. Ola bilsin o yerlər istirahət zonaları, gəzməli-görməli yerlər kimi daha çox tanınıb. Hansı tərəfdən baxsaq, yenə ortaya suallar çıxır. Ümumiyyətlə, keçirilən sorğuda “işğaldan azad olunmuş ərazilərdən hansı bölgəyə daha çox getmək istəyirsiniz” kimi bir suala nə ehtiyac vardı? Sorğunun məqsədi aydın görünmür. 30 ilə yaxın işğal altında qalmış ərazilərin hər birinə oranın yerli insanları ayaqyalın, başı açıq getməyə də hazırdır. Bu 3 ərazinin bu şəkildə önə çıxarılması Cəbrayıl, Füzuli, Ağdam, Zəngilan, Qubadlı, Xocalı, Xankəndi… camaatını incidə bilər.
KONKRET.az xəbər verir ki, əslən Cəbrayıl rayonundan olan tanınmış jurnalist baş redaktoru Seymur Verdizadə “Şərq”ə açıqlamasında qeyd edib ki, Vətənimizi ayrı-seçkilik etmədən, fərq qoymadan bu başından o başına kimi sevməliyik:
– Şuşa Azərbaycanın incisidir. Buna görə də respondentlərin böyük əksəriyyətinin Şuşanı görmək istəməsi təbiidir. Kəlbəcər də, Laçın da gəzməli, görməli, ziyarət etməli yerlərdir. İnsanların uzun illər işğal altında qalan bu yerlərə can atması təbiidir. Amma mən hesab edirəm ki, biz Vətəni bu başından o başına kimi sevməliyik. Yəni rəsmi təbliğatımız bu istiqamətdə olmalıdır. Mən Cəbrayıllıyam, amma Zərdab da mənə Cəbrayıl qədər doğma və əzizdir. Nə yaxşı ki, cəmiyyətin böyük əksəriyyəti bu cür düşünür. Müasir Azərbaycan gənci bu ruhda böyüyüb. Əgər belə olmasaydı, Zərdabda doğulan gənc heç vaxt görmədiyi Cəbrayıl uğrunda şəhid olmazdı. İşğaldan azad olunmuş torpaqların hər qarışı bizim üçün əzizdir. Qarabağ təkcə Şuşadan, Kəlbəcər və Laçından ibarət deyil. Qarabağın hər kəndində, hər oymağında insanlar yaşamalı, qurub yaratmalıdırlar. Rəsmi təbliğat da məhz bu istiqamətdə olmalıdır. Qarabağda bir qarış torpağı da boş qoymağa haqqımız yoxdur!